بدون شرح

به کجا می رویم؟

واقعا ما انسان ها به کجا می رویم؟

در شهری مثل تهران، که به عنوان بزرگترین کلانشهر ایران هر کس متوسط 11 ساعت از زمان روزانه اش را با اشتغال و کار می گذراند...

هدف اول از کار کردن افراد کاملا شخصی است... اما باید سهیم بودن در گردش چرخ ایران هم صنعتی هم تولیدی و ... حتی کم رنگ  هم وجود داشته باشد.

اما قطعا چرخ چیست؟

ایا راه انداختن کار خلق الله و به عبارتیی گره گشایی  جز محورهای این چرخ نیست؟

به کجا می رویم؟

ایا هر کس از درب اداره ای خارج می شود، راضی است؟

چگونه خدا را شکر می کند؟

به کجا می رویم؟

شما خیلی بهتر از من می دانید که گاهی انگشت شمارانی در ادارات هستند که گویی بهشت از ان انان است......

انها کیستند؟؟؟